“Elke dag blije gezichten.”
Je zou zeggen dat als je bij een bioscoop werkt je altijd kunt uitslapen, maar dat geldt zeker niet voor de bioscoopmanager van CineLounge, Yannick van Doorn. “Leveranciers en partners komen allemaal tijdens kantoortijden, dus ik ben er meestal wel rond 9 uur en bovendien is er genoeg te doen.”
Daar blijkt geen woord van gelogen. We hebben net elkaars hand geschud als ik de vrouw zie die ik eerder nog bij een busje had zien staan. Ze sjouwt een koffer naar boven die ze bij CineLounge komt afgeven. Yannick neemt het in ontvangst terwijl er achter hem nog een man komt binnenlopen. Hij blijkt van de gemeente Houten en komt voor een inspectie. Omdat het nu niet uitkomt wordt het mailadres genoteerd voor een later bezoek. Snel haalt hij wat te drinken, bedankt de vrouw van de koffer en gaat met een verontschuldigende zucht zitten.
Bijbaantje
“Dit geeft je een idee van mijn werk”, zegt Yannick lachend. Met trots vertelt hij dat hij hier al werkt sinds de opening in 2010. “In de bediening op de zaal, als bijbaantje tijdens mijn studie. Ik heb mij langzaamaan opgewerkt. Ik ben er wel jaren tussenuit geweest, maar door corona zocht ik wat extra werk naast mijn eigen onderneming en hier heb ik mij altijd thuis gevoeld. Binnen een paar maanden werd ik bioscoopmanager. Dat je zo wordt beloond voor de dingen die je doet, dat heb ik gemist in mijn andere werk.”
Terwijl we praten komt er opnieuw een man binnenlopen. “Er is hier een wc verstopt?” Het blijkt de loodgieter waar Yannick op zat te wachten. Hij loopt met de blonde jongeman naar het toilet en komt even later weer terug. “Nu is het een verstopping, dan weer een kapotte vaatwasser, er is altijd wel wat.” Yannick is eindverantwoordelijke, maar zeker niet beroerd om bij te springen voor een zaaldienst, “zo ben ik zelf ook begonnen en ik vind het leuk om het dan samen te doen.”
Volledig automatisch
De blonde loodgieter meldt zich opnieuw en Yannick loopt met hem mee. Nu de verstopping is verholpen en er in principe niemand meer komt, laat hij zien waar de projectoren staan. Het zijn grote kasten met niet eens zo gek veel knopjes. “Mensen hebben vaak nog het beeld van die grote oude filmrollen, maar het gaat tegenwoordig allemaal digitaal. We krijgen de films aangeleverd en ik zorg ervoor dat het systeem weet wanneer de deuren dicht moeten, het licht uitgaat, de reclame start, dat de juiste lens op de projector zit. Alle films voor de hele week worden op die manier digitaal klaargezet en we werken dus volledig automatisch.”
Het leuke van zijn werk vindt Yannick werken met de studenten en scholieren die dit als bijbaan hebben. “Voor sommigen is het hun eerste baantje, zij zijn nog zo bleu. Sowieso houd ik van dat enthousiasme en soms ook wat naieve dat jonge mensen nog hebben.” En hij geniet van het publiek en dan vooral van de kinderen. “Als ze voor de kassa staan en ik aan hen het kaartje geef. Dat enthousiasme is zo mooi. En als de film eenmaal draait, vergeet het dan maar. Dan kun je echt geen contact meer met ze maken”, lacht Yannick.
En ziet hij nu zo’n beetje alle films? Yannick schiet in de lach, “dat denken mensen vaak wel, maar helaas, daar komt het te weinig van.
Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Een dag als…
