Water: te veel, te weinig of te vies.
“Kijk, hier zie je een onderwaterbeschoeiing”, vertelt Ronald Hemel, wateradviseur bij Waterprof. Hij wijst naar een wand in de sloot die zo’n veertig centimeter van de kant staat. “Hierdoor stroomt het water minder snel en kunnen er planten groeien. Het is goed voor de biodiversiteit, maar ook tegen uitdroging van de kant. Het is een soort kleine vooroever.” Als wateradviseur is Ronald onder meer bezig met natuurvriendelijke inrichting. Of dat belangrijk is? “Absoluut”, zegt Ronald. “Ook in Nederland kennen we steeds meer droogte. We moeten zuinig omgaan met het water dat beschikbaar is.”
Dat is niet zonder reden, legt Ronald uit. “Drinkwater lijkt zo vanzelfsprekend. We draaien een kraan open en het is er. Maar het gaat helemaal niet goed met het water in Nederland. Grondwaterstanden zakken en daarmee komt onder andere ons drinkwater in gevaar. Ik ben als wateradviseur bij allerlei projecten betrokken: duurzaamheid, bodem, voedsel, energievoorziening. Dat klinkt misschien gek, maar water is het verbindende element. Heel veel hangt samen met water. Niet alleen hier, maar wereldwijd.” Ronald verwijst naar de droogte in Spanje, de overstromingen in Italie en migratie vanuit Afrika. “Er is of te veel water, of te weinig of het is te vies. Door daaraan te werken met organisaties en overheden, probeer ik mijn steentje aan een leefbare wereld bij te dragen.”
Verbinden van mensen
Op de vraag wat een wateradviseur dan precies doet, haalt Ronald even een hand door zijn haar. “Het is best wel complex”, lacht hij. “De daadwerkelijke uitvoering van projecten, is niet wat ik doe, maar ik ben wel betrokken. Mijn werk bestaat eigenlijk uit het verbinden van mensen. Ik breng overheden, organisaties, kenniscentra, onderwijsinstellingen, noem maar op, bij elkaar aan tafel.” Je zou zeggen, dat ze toch prima zelf bij elkaar kunnen gaan zitten, maar dat blijkt lastiger dan je denkt, vertelt Ronald. “Organisaties die bezig zijn met duurzaamheid, waaronder water, zijn versnipperd en verzuild. Ook binnen de overheid. Zo zijn ze bijvoorbeeld bij de ene organisatie bezig om iets te ontwikkelen, wat een andere organisatie al lang heeft gedaan. Dat is natuurlijk zonde. Dan zeg ik: ga eens met de ander praten.”
Bouwen in zee?
Onderwerpen waar Ronald zich mee bezighoudt zijn bijvoorbeeld hoe gemeenten kunnen omgaan met klimaatverandering, oplossingen aandragen voor het tegengaan van verdroging en manieren om het grondwater weer aan te vullen. “In Nederland is er maar beperkt ruimte en alles concurreert met elkaar. Er is bijvoorbeeld water nodig voor landbouw, maar dat gaat ten koste van de grondwaterstand. Er zijn veel partijen die water nodig hebben, maar de belangen zijn vaak verschillend. Niet alles kan en dat kan leiden tot conflicten.” Tegelijk moet er wat veranderen als we over honderd jaar nog een leefbare aarde willen hebben, meent Ronald. “Gaan we bouwen in de zee? Of ligt de toekomst in wonen op de Veluwe? Momenteel liggen er plannen voor de aanleg van woonwijken die zes meter onder NAP liggen. Dat moet je echt niet willen, maar ga dat maar eens aan een wethouder vertellen die met oplossingen moet komen voor de wooncrisis.”
Crisis biedt kansen
Problemen met water zijn er genoeg, maar oplossingen ook, weet Ronald. “Als we maar willen. In een crisis zijn mensen geneigd alles te willen houden bij het oude, maar een crisis biedt ook kansen. We moeten af van het georganiseerde wantrouwen waarbij eerst alles moet worden dichtgetimmerd met regelingen, vergunningen en subsidies. Natuurlijk zijn die nodig, maar laat dat alsjeblieft niet in de weg zitten van het uiteindelijke doel. Wat ik hoop te bereiken is dat mensen verder durven kijken dan alleen hun eigen belang en vervolgens het lef hebben te kiezen voor een toekomstbestendige oplossing. En het mooie is, als we dat doen worden we daar nu ook al gelukkiger van.
Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Een dag als…
