De gezellig ouderwetse sfeer
Omdat Sinterklaas tijdens zijn bezoekjes al zijn aandacht wil geven aan de kinderen, spreken we voor het interview af bij het Pietenhuis. Als ik aankom, blijkt de Sint nog onderweg. Bij binnenkomst zie ik achterin mooie gekleurde pakken hangen en links stapels met enorme zakken pepernoten. Wachtend aan een tafel met natuurlijk een bakje pepernoten en schuimpjes wordt er niet veel later op de deur geklopt. Zodra de deur opengaat zetten de aanwezige Pieten het ‘Sinterklaasje kom maar binnen…’ in. Dan verschijnen als eerste drie Pieten gevolgd door Sinterklaas. Statig loopt hij naar binnen en schudt mijn hand. “Dag Queenie”, zegt hij. “Hoe gaat het? Ik weet nog dat je een klein meisje was.”
Sinterklaas vraagt nog een klein momentje geduld, want ze willen eerst bespreken hoe het bezoek is gegaan. “De kinderen deden leuk mee”, zegt Piet. “Betrokken ouders,” zegt een tweede Piet. “Ik vond de wave tijdens het Piratenlied het leukst”, vult een derde Piet aan. Alle bevindingen worden in het grote boek geschreven. Dan geeft Sint de pen aan Piet. “Hier is je pen, Piet.” “Nee,” zegt Piet, “de pen is van Piet”, en geeft de pen door aan de Piet naast hem. “Dank je wel”, zegt die Piet, terwijl hij de pen weer doorgeeft aan de derde Piet. “Hier Piet, je pen.” “Geef maar hier, zegt Sinterklaas hoofdschuddend en legt de pen op het rode boek.
Niet zo eng
“Zo”, zegt Sinterklaas als hij tegenover mij komt zitten. “Ik doe dit al jaren, maar het is altijd weer leuk. Ik kom op zoveel plekken en toch heeft een bezoek altijd iets huiselijks. Zelfs als het in een grote zaal is. Het is dat knusse, dat alles netjes is klaargezet, de springende Pieten, pakjes op een stapel, het heeft een gezellig ouderwetse sfeer.” Maar volgens hem is er in de loop van de jaren wel wat veranderd. “Mobieltjes”, zegt hij met een vermoeide zucht. “Mensen maken er veel gebruik van. Laat ik het zo zeggen: sommige ouders zijn met hun kinderen bezig en anderen met hun mobieltjes. Leuk dat filmen, maar je kunt er ook echt bij zijn.”
Het mooist zijn natuurlijk de kinderen, vindt Sinterklaas. “De leuke verhalen die ze vertellen. Of dat ze langzaam bij je durven te komen. En ze gaan ervan uit dat je dingen weet.” Hoe verschillend kinderen ook zijn, hem maakt het niets uit. “Het ene kindje is wat drukker en het andere kijkt verwachtingsvol en is heel rustig. Maar vrijwel alle kinderen vinden het heel spannend als wij binnenkomen. Dat hoeft helemaal niet want ik kom juist cadeautjes brengen.” “Ja, Sinterklaas,” zegt een Piet, “maar kinderen zien u overal. Op televisie, op reclame, in boekjes, maar als wij komen, dan is het echt. Dat is best imponerend. Daarom bouwen we het altijd langzaam op. Zo komt Sinterklaas altijd wat later binnen en zingen we in het begin ook heel zachtjes”, legt Piet uit en gelijk begint hij heel zachtjes ‘Sinterklaasje kom maar binnen’ te zingen. “Eerst moeten we hun vertrouwen winnen, daarna gaan we los.” “Klopt, want aan het einde zijn ze niet meer bang”, lacht een andere Piet. Dan komen ze een hand of een high five geven. Dan zie je ze kijken met een blik van: zo eng is ie eigenlijk niet.”
Binnenstappen in de fantasiewereld van kinderen
“Pieten zijn voor mij heel belangrijk”, vertelt Sinterklaas. “Kijk, Pieten zijn de doeners. Die gaan voor actie. Ze weten niet alles, maar kunnen heel veel. Ik weet natuurlijk alles, maar ik kan niet zoveel. We trekken echt samen op als een team.” “Wat zo leuk is,” begint Piet, “is dat je in de fantasiewereld van kinderen stapt. Je kunt alles hebben gedaan en alles hebben meegemaakt. Als Piet bezorg je kinderen een leuk moment. Zo was ik ooit bij een huisbezoek met veertien volwassenen en 1 kind. En die was doodsbang voor ons. Beetje bij beetje lukte het om hem erbij te betrekken en vlak voor ik wegging zat ie op mijn schoot. Dan ga ik weg met een grijns van oor tot oor.”
Dan toch de pijnlijke vraag over de opkomst van de Kerstman. “Dat zijn toch mensen die worden ingehuurd? Die een pak aantrekken en niet echt zijn?” Er speelt een klein lachje om de mond van Sinterklaas. “Kerst is veel materialistischer. Het leuke van het Sinterklaasfeest is het creatieve. Samen liedjes zingen, surprises maken, gedichtjes schrijven. Al die kinderen die voor mij tekeningen maken en knutsels laten zien die ze hebben gemaakt. Het is geen politiek, maar een feest van verbinding. Ik wil aandacht geven aan een kind. Ik wil horen dat ze een zwemdiploma hebben gehaald of het dansje zien dat ze hebben geoefend. Voor mij is dat de kern van het Sinterklaasfeest: de aandacht, het plezier, het creatieve en het samenzijn.’
Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Een dag als…