De Nachtwacht 2.0
Bij een witte bestelbus van Multiwacht staat een man in stevige schoenen, zwarte broek en een jas met ‘security’. Zonder twijfel is hij de beveiliger met wie ik een nacht meeloop. Nick schudt vriendelijk de hand en geeft aan dat we gelijk moeten vertrekken vanwege een melding. We nemen plaats in de bestelbus en gaan op pad.
“Er zijn allerlei soorten meldingen”, legt Nick uit terwijl hij rijdt. “Het kan een inbraakmelding zijn, een brandmelding, een storing, noem maar op. In dit geval is het alarm niet ingeschakeld.” Als we aankomen bij een bedrijfverzamelpand haalt hij uit een kluis achter in de auto een enorme bos met sleutels en tags. Er staan geen namen op, enkel nummers waardoor het niet herleidbaar is naar klanten. Op de eerste verdieping houdt Nick bij de deur van het bedrijf een tag voor de lezer. Het licht springt op groen en hij wil de deur openduwen, maar die zit vast. Nick probeert het nog een keer, maar de deur geeft niet mee. “De deur is met een sleutel afgesloten”, zegt hij.
Dichte deur
Vervolgens probeert hij verschillende codes voor het sleutelkastje dat boven de taglezer hangt, maar ook die krijgt hij niet geopend. Uiteindelijk belt hij de meldkamer. “Met Nick van Multiwacht.” De meldkamer vraagt Nick te wachten en gaat WA’s bellen. “Dat zijn waarschuwingsadressen van de huurders of de eigenaren”, legt Nick uit als de meldkamer heeft opgehangen. Als hij binnen enkele minuten wordt teruggebeld, blijkt dat ook de meldkamer niet verder komt. “Dan kunnen we niet zoveel doen. We melden het en dan is het aan de klant.”
Spin
“Het leuke aan mijn werk”, begint Nick als we weer in de auto zijn gestapt, “is dat je nooit weet wat er tijdens een dienst binnenkomt. Soms heb ik wel acht meldingen op een avond en soms maar twee.” Ook zijn de meldingen, elke keer anders. “Ik heb een keer een brand meegemaakt. Toen ik aankwam raakten de vlammen al het plafond. Dan kun je alleen maar de brandweer waarschuwen en de WA’s. Bij een inbraakmelding gaan we altijd eerst buiten rondom het gebouw kijken. Zien we een geforceerde deur of kapot gegooid raam, dan blijven we buiten en bellen de politie. Dat doen we ook bij bouwterreinen als we daar personen aantreffen. Ik spreek ze dan wel aan, maar als het dreigend wordt, neem ik geen risico. Eigen veiligheid gaat voor.” Maar wat vooral veel voorkomt zijn storingsmeldingen en loos alarm. “Dan hangt er bijvoorbeeld een spin voor de bewegingssensor”, lacht Nick.
Leegstaand gebouw
Nick draait zijn auto een korte inrit op. Naast een afgesloten hek staan twee collega’s al te wachten. Achter het hek ligt een groot braakliggend terrein met daarop een enorm leegstaand gebouw. “De eigenaar wil kraak voorkomen. Ook treffen we hier geregeld daklozen aan. Dus we gaan nu het hele pand door.” Voor de veiligheid gaan ze altijd met z’n tweeen. Deze avond zijn ze met z’n drieen omdat een nieuwe collega wordt ingewerkt. Nick opent de deur en over gevallen plafondplaten stappen we naar binnen. We beginnen op de bovenste verdieping. Overal is graffiti en draden hangen uit het plafond. “Het was ooit een school, later hebben hier studenten gewoond”, vertelt hij. Dat is te zien. Grote keukens, gezamenlijke douches en veel smalle kamers met soms nog zelfgebouwde hoogslapers.
Op plekken waar mensen makkelijk naar binnen kunnen, zijn oude deuren tegen de ramen geschroefd. Nick checkt of ze vastzitten en loopt weer verder. Hij wijst op hulzen die op vloer liggen. “De politie en brandweer trainen hier ook. Dit zijn verfpatronen waarmee ze oefenen.” Soms liggen er spullen waardoor het duidelijk is dat er recent mensen zijn geweest, maar deze avond is er niemand. Het pand is zo groot, dat het aardig wat tijd kost voordat alle ruimtes zijn nagekeken. Dan trekt Nick de deur dicht en sluit het hek weer af. We moeten snel verder.
Kapotte raamhendel
Na het verlaten gebouw, komen we bij een net verzorgd kantoor. Ook dit pand loopt Nick helemaal na. “Los van meldingen waar we op af moeten, heb ik op een avond elf panden die ik moet sluiten. Ik kijk of er ramen openstaan, doe openstaande deuren dicht, verlichting uit en als alles goed is, zet ik het alarm erop.” Hij ziet een kapotte raamhendel, maakt er een foto van en meldt het in het systeem.
Vrijheid en afwisseling
Nick doet dit werk al sinds 2007 en nog altijd met veel plezier. “Je kunt beveiliger zijn bij evenementen, winkels of bij een object. Ik heb het allemaal gedaan, maar de mobiele surveillance vind ik het leukst. Het is de vrijheid op de auto en de afwisseling. De ene keer controleer je een leegstaand gebouw en de andere keer sluit je een kantoorpand.” Bij het laatste pand toetst hij de code in. Het alarm piept en de deur valt in het slot. Daarna stapt hij in de auto en in de vroege ochtend rijdt Nick terug naar huis.
Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Een dag als…