Céline Swennehuis wilde voor haar werk een tijdje naar het buitenland. Dus als Seb Harrevelt samen met Céline een huis wilde kopen, moest dat daarvoor gebeuren. Het eerste huis dat ze bezochten, viel gelijk in de smaak, maar ze grepen mis. Net toen het niet meer leek te gaan lukken om een huis te vinden, bleek de koop van het huis in de Velden niet doorgegaan. Of ze nog interesse hadden. Inmiddels geniet Seb van hun nieuwe huis en kan Céline niet wachten tot ze weer thuis is.
‘We huurden in Utrecht, maar een huis kopen wilden we graag in Houten’, vertelt Seb. ’We fietsten hier vaak en vonden het hier lekker rustig. Tegelijk zit je zo in Utrecht.’ Qua verkeer is het zeker rustiger: ’geen scooters die de hele tijd voor je huis langsrijden’, lacht hij. Helemaal rustig is het met een basisschool om de hoek ook weer niet, maar dat vindt Seb alleen maar leuk. ‘Het klinkt gezellig als er weer een stoet schattige basisschoolkindjes voorbijkomt.’
Sleutels in de poort
Wat Seb ook aangenaam verraste was de vriendelijkheid van het personeel in de supermarkt. ‘De mensen bij de zelfscan zeggen altijd gedag. Dat gebeurde in Utrecht niet.’ Onlangs had hij ook een andere positieve ervaring. ‘Ik had mijn sleutels in de poort laten zitten, belde een man aan om ze terug te geven’, vertelt hij. ‘Ik kon alleen de deur niet opendoen, want die zat op slot’, lacht Seb. Pas toen de man de sleutels door de brievenbus had gegooid, kon Seb de deur openen en hem bedanken. ‘Het is fijn dat mensen hier zo betrokken zijn.’
Contact met de buren hebben ze inmiddels ook. ‘We hadden natuurlijk elkaar al gezien en gezwaaid, maar nog niet echt kennis gemaakt. Tot we aardappelkroketjes hadden gekocht en ons realiseerden dat we nog geen vriezer hadden. De buren moesten wel lachen toen we kwamen vragen of het even bij hen in de vriezer mocht.’
Schaken, fietsen en schilderen
Twee deuren verder zijn kort na hun verhuizing ook nieuwe mensen komen wonen. ‘Daar heb ik inmiddels kennis mee gemaakt.’ Verder kennen ze nog niemand in Houten, maar dat gaat wel lukken, verzekert Seb. ‘We willen allebei op zoek naar een club of vereniging om mensen te leren kennen. Ik schaak graag en houd van wielrennen, Céline wil misschien een schildercursus gaan doen.’
Eigen tuin
Aan het huis hoefde niet veel te gebeuren. ‘We hebben wat geverfd en de tussendeur moet bijvoorbeeld nog, maar dat is voorlopig genoeg.’ Wel worden er binnenkort zonnepanelen op het dak gelegd en gaan ze de tuin aanpakken. Ik draai me om en zie in de tuin grote vierkante tegels liggen. ‘Die gaan eruit en gras komt erin’, zegt Seb. Hij is in ieder geval blij dat ze een tuin hebben. ‘In Utrecht was er een gezamenlijke tuin waar we konden zitten, maar dat deden we hooguit drie keer per jaar. Hier kunnen we de schuifpui opendoen en de tuin instappen.’ Volgens Seb is dat ook waar Céline naar uitkijkt als ze in juli weer thuiskomt: ‘Lekker samen lunchen in de tuin.’
Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Nieuw in Houten.
