Lekkere broodjes en een grote glimlach
Chantal Lijffijt pakt een warm broodje en overhandigt het aan de jongen bij de kassa. ,,Een panini kip, eet smakelijk.” Het is nog niet eens middag maar aardig wat leerlingen van Het Houtens staan in een lange rij voor de kantine van Chantal. In sneltreinvaart gaan broodjes tonijn, kaas-pesto, gegrilde worst en kip over de toonbank. Steeds met een grote glimlach hoewel er lang niet bij alle leerlingen een ‘dankjewel’ vanaf kan. ,,Dat staat vaak nog niet in hun woordenboek”, lacht Chantal die er haar schouders over ophaalt.
,,Heb je soep?’’ vraagt een meisje. ,,Morgen”, antwoordt Chantal. ,,Vaak maak ik twee keer in de week soep”, legt ze uit. “Die is gratis. De broodjes zijn hier niet duur, maar niet iedereen heeft daar geld voor. En zeker nu met die kou is een warm kopje soep lekker. Dan zie ik ook jongeren in de rij die hier anders niet staan.” Chantal kijkt op en voordat het meisje aan de andere kant iets kan zeggen, gokt ze dat zij een broodje kip wil. Het meisje begint te lachen, knikt en laat weten dat ze er saus op wil. ,,Komt eraan mop”, zegt Chantal met een grote glimlach.
Aanpoten
Het is behoorlijk aanpoten. Zodra Chantal ’s ochtends binnenkomt is het schort om, handen wassen en aan de slag. Broodjes uit de vriezer, broodjes beleggen, broodjes in de oven, drank aanvullen. Non stop is ze bezig tot de pauze van de leerlingen begint, het rolluik omhooggaat en ze aan de lopende band leerlingen en docenten van lekkere broodjes voorziet. Als de pauze voorbij is, blijft het druk voor Chantal. Gelijk haalt ze nieuwe broodjes en panini’s uit de vriezer om de lunch voor te bereiden. ,,Vandaag is het druk. Drieentwintig klassen.”
Een docent komt binnen en Chantal loopt naar de koeling. ,,Kijk eens?” Ze laat hem een schaal zien met eigen gedraaide gehaktballen. ,,Morgen hebben we broodje bal.” De docent schudt verlekkerd zijn hoofd. ,,Ik heb geen ruggengraat”, kreunt hij. Chantal pakt een grote koekenpan en niet veel later komt er een heerlijke geur uit de kantine. ,,Morgen neem ik satesaus mee voor bij de gehaktbal, af en toe mag het best even lekker. Dat is ook wat veel leerlingen willen, eens in de twee weken een ‘slechte’ dag.”
Moeizaam gevecht
Het Houtens is een gezonde school. Een frituur is er niet en zodra de beloofde stagiair haar in de kantine komt helpen, wil ze aan de gang met salades en yoghurtjes met granola en bessen. Toch is ‘gezond’ een moeizaam gevecht, weet Chantal. ,,Ik heb hier fruit gehad. Bananen, appels, maar ik verkoop helemaal niets. Ik moest het allemaal wegdoen. En als er een tussenuur is, gaan ze naar de Jumbo verderop. Als je ziet waarmee ze terugkomen, dan is gezond ver te zoeken”, zegt Chantal.
Er wordt op de deur geklopt en twee meiden komen binnen. ,,Ik kom alleen even hoi zeggen, ik moet zo reanimeren”, vertelt Quincy, de langste van de twee leerlingen. ,,Ik sta anders nog, hoor”, grapt Chantal. Quincy komt Chantal geregeld helpen met voorbereiden. ,,Ik houd gewoon van haar”, geeft het meisje als reden op. Quincy is niet de enige die komt helpen. Er zijn aardig wat leerlingen die uit zichzelf broodjes komen smeren. ,,Dan zetten we een muziekje op en maken we het hier gezellig”, zegt Chantal.
Energie
Ze heeft het duidelijk naar haar zin bij Het Houtens en is gek op de leerlingen. ,,Dat ze me komen helpen, geeft energie.” Niet dat het allemaal lieverdjes zijn. Soms als ze nog bezig is, wordt er ongeduldig op het rolluik geklopt. ,,Dan trek ik de deur open en laat heel duidelijk weten dat het klaar moet zijn omdat ik anders helemaal niet openga.” Ook ziet ze nog wel eens jongeren die andere leerlingen opdragen om voor hen een broodje te halen, maar als ze dat ziet, dan stuurt ze hen weg. ,,Iedereen moet in de rij, dus jij ook. Achter aansluiten, roep ik dan.” Chantal laat zich duidelijk niet de kaas van het brood eten. Tegelijk doet ze bijna nergens moeilijk over. ,,Laatst wilde een jongen een wrap maar hij lust geen tomaat. Dan zorg ik gewoon dat er de volgende dag een wrap zonder tomaat voor hem ligt.”
Leukste moment
Chantal gaat elke dag met plezier naar haar werk. ,,De sfeer is goed. Ik heb leuke collega’s en ik vind de leerlingen leuk.” Dat zie je zeker terug in hoe ze met de jongeren omgaat. Veel van hen kent ze bij naam en enkelen vragen hoe het met haar gaat. Het is bijna opnieuw pauze. Snel haalt Chantal de broodjes uit de oven, veegt de vloer en haalt er een dweil overheen. De twee leukste momenten van de dag zijn wanneer het rolluik omhooggaat, vindt Chantal. Aan de andere kant staan leerlingen en docenten te popelen om een vers gemaakt broodje te scoren. Dan gaat het rolluik omhoog en met een grote glimlach kijkt ze op. ,,Hallo meiden! Wat mag het wezen?”
Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Een dag als…
