De drukste dag ook het leukst
Zorgvuldig legt oliebollenbakker Terry Kers wat beslag in een achttal bakjes. Vervolgens opent hij een emmer met sterk geurende rozijnen in rum-extract. Hij schept een lepel van die rozijnen op het beslag en doet er daarna nog wat extra beslag overheen. Met een sissend geluid verdwijnen de bakjes in het vet. “Dit zijn rum-rozijnenbollen. Die vallen vooral in de smaak bij klanten van boven de veertig”, lacht Terry terwijl de deksel weer op de emmer gaat.
“Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb er wel een oliebol mee gemaakt”, vertelt Terry. “Stoofperen, Nutella, amandel-spijsbol, Oreobol. En afgelopen jaar waren de poucebollen een hype.” Hij verwijst naar de gekte rondom de crompouce. “De poucebol is een belinerbol met daaroverheen roze glazuur.” Maar wat het best verkoopt zijn toch de oliebollen, met of zonder krentjes, en de appelflappen of appelbeignets. “In een toeristische stad kun je meer gekke smaken kwijt. Hier in Houten is het vrij standaard.”
Leuk om te doen
Het is nog vroeg, maar de eerste klanten staan al voor de kraam. Een jongen van een bouwbedrijf bestelt acht oliebollen. “Lekker voor bij de koffie”, zegt hij terwijl hij afrekent en de zak met nog warme oliebollen in ontvangst neemt. “U maakt een hoop mensen blij”, zegt hij als hij weer weggaat. Constance Kers – geen familie – werkt al zes jaar met Terry. “Ieder jaar kijk ik hier naar uit”, vertelt ze. “Het is echt mijn uitje.” Een vader met een klein kindje op de fiets loopt naar de kraam en bestelt een paar oliebollen. “Hij heeft logopedie gehad en kan wel wat lekkers gebruiken”, zegt hij lachend. Constance reikt hem de zak met oliebollen aan en tovert een klein oliebolletje tevoorschijn voor het jongetje. In een hap verdwijnt het in zijn mond.
“Natuurlijk brand ik mijn vingers nog wel eens,” zegt Terry schouderophalend, “maar ik voel het niet meer. Ik doe dit al twintig jaar.” Terry is met oliebollen opgegroeid. Zijn vader van 70 staat nog altijd zes dagen per week in zijn kraam in Utrecht. “Hij wil niet stoppen”, lacht Terry die het wel begrijpt. “Dit is gewoon leuk om te doen. Mensen denken dat ik soms alleen maar oliebollen bak, maar ik heb heel veel variatie in mijn werk. Ik heb contact met klanten, doe de inkoop, loop alles na, maak een planning, heb overleg met mijn broers die ook een oliebollenkraam hebben. En in de zomer staan we op kermissen en hebben we een patatkraam bij een openluchtzwembad. En als ik dit niet meer leuk vind om te doen,” gaat hij verder, “dan ga ik iets anders doen. Geld verdienen kun je overal wel.”
Vaste klanten
Een soort grote trechter, met de naam Plopper, is gevuld met oliebollenbeslag. Met een ploffend geluid dropt het een nieuwe lading oliebollen in het vet. “Hoeveel oliebollen ik op een dag bak?” Terry spreidt zijn handen. “Geen idee. Het verschilt ook per dag. Een vriendin van mij vroeg laatst hetzelfde. Ze draaide een dag mee,” Terry begint te lachen. “Maar na afloop wist ze het ook niet.” Zelf doet Terry dit nu zo’n twintig jaar, maar zijn ouders stonden sinds het begin van Het Rond hier ook al. “Ik denk dat we hier nu zo’n ruim dertig jaar staan en van alles komt voorbij. Ook alle culturen”, zegt Terry. “We hebben aardig wat vaste klanten”, vult Constance aan. “Zo zijn er twee oude mensjes die elke woensdag en vrijdag komen. En als ze niet kunnen, komen ze dat zeggen. Of een vrouw van in de negentig. ‘Ik ben er nog’, zegt ze dan.”
Met oudjaarsdag voor de deur, neemt de drukte toe, maar geen dag is zo druk als de 31ste. “Ik ben hier al om 12 uur ’s nachts. Om één uur begin ik te bakken en ik ga de hele nacht door.” Het komt zelfs voor dat hij om drie uur ’s nachts aan mensen oliebollen verkoopt. Hij haalt lachend zijn schouders op. “Ik ben er dan toch.” Rond een uur of zes komen de verkopers erbij. “Het is de hele dag aanpoten. Zolang we voorraad hebben gaat het snel, maar is die op dan zie je de rij langer worden”, vertelt Terry. “Maar mensen hebben het ervoor over,” zegt Constance. “Misschien ook omdat wij er liefde in stoppen.” Terry bakt op die dag tot vier uur ’s middags en verkoopt tot het op is. “We krijgen wel eens iemand die om kwart voor vijf komt en dan nog oliebollen wil. Soms zijn mensen beledigd als ze misgrijpen, maar ik wil ook graag Oud & Nieuw vieren.”
Beetje dollen
Elk jaar sluiten ze af met champagne. “Het is de drukste dag, maar zeker ook de leukste”, vertelt Terry. “Een muziekje, beetje dollen, leuke klanten.” En lust Terry na twintig jaar bakken zelf ook nog een oliebolletje? “Zeker wel! Niet elke dag, maar een paar keer per week gaat er wel eentje in.” Hij wijst naar de inmiddels volle platen met oliebollen met krentjes. “Dat vind ik de lekkerste”, zegt hij terwijl Constance voor een klant een zak met oliebollen vult, afrekent en het lekkers met een grote glimlach overhandigt: “Geniet ervan!
Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Een dag als…
