Een dag als… restauranteigenaar

Een dag als restauranteigenaar

“Ik houd van mensen.”

,,Hoe laat?’’ vraagt Trudy van Bennekom. Ze heeft een pen in haar hand en de telefoon tegen haar oor. ,,Gezellig, zien we jullie dan!” zegt ze en ze rond het gesprek af. Samen met haar man en een vast team runt ze al dertien jaar de brasserie &Zo. ,,Ik zou niet anders willen”, zegt ze als opnieuw de telefoon gaat. ,,Goedemiddag Brasserie &Zo, met Trudy.”

,,Als sinds ik een jaar of twaalf was, zei ik dat ik mijn eigen restaurant wilde”, vertelt Trudy. ,,En dat terwijl ik uit een boerengezin kom. Ik had nog nooit uit gegeten”, lacht ze. ,,Ik zocht altijd al de gezelligheid en ik houd van mensen.” Zonder twijfel begon ze aan de hotelschool en in 2011 startte ze de brasserie in Houten. ,,Ik heb de leukste baan van de wereld. Elke dag sta ik op om er voor onze gasten een leuke dag van te maken.” Dat doet ze niet alleen. Het team van &Zo is al jaren ongewijzigd. ,,Als we lol hebben met de gasten, is het voor ons net zo goed een avond uit.” Een collega komt binnen. Er volgt een hi five gevolgd door een speelse tik met de elleboog. Iets dat ze duidelijk vaker doen. ,,We zijn eigenlijk gewoon een gezellig gezin.”

Melrose Place

Dan verschijnt een vriendelijk gezicht aan de bar. Het is buurman Greg van Harold’s Daily Toko. ,,Oh ja, je wacht op je koffie!” zegt ze en ze maakt voor hem een latte. ,,Elke ochtend is het hier zoete inval. Het is net Melrose Place. Veel mensen hebben niet een heel positief beeld van het Rond, maar het is zo gezellig hier. Ik houd echt van het Rond.” Op de vraag waarom, wijst ze naar buiten. ,,We zitten niet in een achteraf straatje, maar zien van alles. Kinderen die spelen op het plein, ouders die bij de boom zitten, het grote schaakspel, er gebeurt altijd wel iets.”

Ook met bewoners hebben ze goed contact. ,,Veel mensen op het Rond wonen er lang, dus je leert elkaar echt kennen. Een man heeft zelfs vijf jaar lang met ons meegegeten. Tafeltje Dekje vond hij niets en hij was heel eenzaam.” Dat dit toch echt bijzonder is, wuift Trudy weg. ,,Je hoopt dat als het nodig is, mensen naar je omkijken.”

Stadsstrand

De afgelopen jaren is er steeds meer horeca bijgekomen en daar is Trudy blij mee. ,,Iedere zaak is anders en heeft zijn eigen stijl, dat maakt het leuk.” Samen met het Eetalier en Harold’s organiseerde &Zo meerdere keren een stadsstrand en een ijsbaan. Terwijl ze erover vertelt begint ze te stralen. ,,Het was zo leuk om met elkaar voor Houten een tof evenement neer te zetten. Dat zou ik heel graag nog een keer willen doen.”

Twee oudere mannen komen binnengewandeld. ,,En hoe gaat het met mij”, grapt de man met een kruk. ,,Je loopt alweer een stuk beter”, bevestigt Trudy lachend. De twee willen graag een hapje lunchen en zoeken een tafeltje uit. Kort daarop lopen dertig keurig in pak gestoken mannen en vrouwen de brasserie in. ,,Ze krijgen informatie over Houten als fietsstad en wij zorgen voor een snelle lunch”, legt Trudy uit. Vervolgens staat ze op en loopt enthousiast naar de groep toe om ze te bedienen.

Dit verhaal is gepubliceerd in Houtens Nieuws als onderdeel van de serie: Een dag als…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *